ببین رفیق، این فیلم "The Damned" که اسمش هم آدمو میگیره، یه جورایی انگار تو رو دعوت می‌کنه به یه سفر پر از وحشت و دلهره تو دل ایسلند قرن نوزدهم. تصور کن، زمستونِ سگ‌جون، یه کشتی غرق‌شده، و بعد هم پای موجودات خبیث فولکلور اسکاندیناوی، دراگرها، وسط ماجرا باز میشه! انگار همه چی دست به دست هم دادن که یه ترس حسابی به جونت بندازن. داستان از این قراره که یه بیوه جوون، اِوا، بعد از اینکه شوهر بدبختش تو یه کشتی غرق میشه و میره اون دنیا، مسئولیت یه پاسگاه ماهیگیری دورافتاده رو به ارث می‌بره. موقعیت مکانیش هم که دیگه نگم برات، یه خلیج قطبی، دور از همه، تو دل زمستون. اوضاع از همون اول هم خرابه، آذوقه داره تموم میشه، بعد یهو یه کشتی هم غرق میشه درست جلوی چشمشون. اولش اِوا دلش نمیاد به داد بازمانده‌ها برسه، چون منابع خودشون هم کفاف نمیده، ولی خب، کم‌کم سروکله‌ی یه سری وسایل از کشتی غرق‌شده پیدا میشه، همه‌چی قاطی پاتی میشه، و اینجاست که پای اون موجودات ترسناک فولکلور هم به قصه باز میشه. از این دراگرها که میگن از مرده‌ها بلند میشن و کینه دارن و این حرفا. خلاصه که فضا حسابی وهم‌آور و سنگین میشه. ژانر فیلم هم که "فولک هورر" یا همون وحشت فولکلوریکه، پس انتظار یه ترس تدریجی و اتمسفریک رو داشته باش، نه یه سری جامپ‌اسکر الکی. بیشتر رو حس و حال و اون فضای سنگینش مانور میده. بازیگر نقش اولش، اودسا یانگ، انصافاً انتخاب خوبیه، قیافه‌ش به این نقشای مرموز و قوی میاد. جو کول و روری مک‌کین هم توش بازی می‌کنن، که خب، ترکیب بازیگرای خوبی داره. فیلم‌برداریش هم که معلومه تو ایسلند بوده، لوکیشن از این بهتر برای این فضا پیدا نمیشه. اولین نمایشش تو جشنواره ترایبکا بوده و بعدش هم ژانویه ۲۰۲۵ تو آمریکا اکران شده. منتقدها هم انگار دوستش داشتن، نمره‌های خوبی گرفته از راتن تومیتوز و متاکریتیک. به نظر می‌رسه یه فیلم ترسناکِ فکرشده باشه، نه فقط یه سری صحنه‌های ترسناکِ یهویی. فکر کنم برای یه شب تاریک و بارونی، انتخاب خیلی خوبی باشه، بزنی و بترسی و کیف کنی!